Eerst accepteren, daarna kun je loslaten…
…En komt er ruimte vrij om te herstellen. Een plek om het gebeurde te laten rusten. Om te kunnen vergeven.
De verandering is dat je van een gesloten houding, waartegen alles botst, verandert in een open houding waarin je veerkrachtiger bent en ontvankelijker om herstel toe te laten.
Bijvoorbeeld accepteren dat je gekwetst bent, boos of verdrietig. Dat je lichamelijk of geestelijk ziek bent, opgebrand of beperkt in dingen ondernemen. Dus accepteren in plaats van je er tegen te verzetten, het niet willen zijn.
Strijden kost veel energie. Hetgeen je niet accepteert wordt dan nog zwaarder om te dragen. Als het ware ben je dan tegen de stroom aan het inroeien. Hoe hoger de golven, hoe moeilijker het wordt. Door er je ogen voor te openen en er aandacht voor te hebben, er naar te kijken, kan datgene waar je je tegen verzet verdwijnen.
Accepteren is een voorwaarde en een belangrijke sleutel voor herstel. Accepteren dat er werk aan de winkel is. Je lichaam geeft jou immers signalen dat er wat aan de hand is met je. Het betekent dus niet dat je je bij ziekte of klachten neerlegt en een afwachtende houding aanneemt. Je lichaam en of geest wil herstellen, vraagt om aandacht en aanpassingen. Misschien tijdelijk of soms zelfs structureel.
Misschien is het een idee om naast het raadplegen van deskundigen, ook de mogelijkheid om te herstellen in jezelf te zoeken. Op deze manier kan acceptatie het begin zijn van jouw herstel.
Tineke Venhuizen 