Over prestatiedrang, durven loslaten en leren genieten.
‘In deze maatschappij lijk je pas mee te tellen als je presteert’
Voor mij een eye-opener en ook nog es herkenbaar. De drang om te presteren wordt ons van jongs af aan eigen gemaakt en in ons DNA in-geweven.
Creativiteit en presteren gaan prima samen, maar alleen als de prestatie kan worden losgelaten. Tegenstrijdig lijkt dat hé?
Laat ik het je kort proberen uit te leggen:
Het ontstaat al op jonge leeftijd tussen de ouder en kind. Als ouder ben je trots op je kind en het kind leert vervolgens al snel hoe ze de ouder nog trotser kan maken.
Iets willen bereiken én willen laten zien dat je het kan geeft aanleiding tot herhaling (soort van verslaving aan complimenten). En bewondering en complimenten zijn ook heerlijk! En niet perse verkeerd denk ik. Alleen wordt zo presteren wel je tweede natuur.
Daardoor kunnen we wel eens vergeten dat we ook gewoon mogen genieten van wat we zelf creëren zonder die prestatiedwang. We voelen ons eigenlijk alleen nog maar écht tevreden als we gepresteerd hebben, klopt dat niet een klein beetje? Het verlangen naar complimenten en bewondering is in onze maatschappij behoorlijk zichtbaar geworden, zeker als je tal van berichten volgt via Social Media. Erg? op zich niet, mits daardoor je zelfvertrouwen niet keldert en zolang je er niet van afhankelijk wordt. Je moet over je eigen creaties gewoon tevreden kunnen zijn zonder het gevoel gepresteerd te hebben en zonder de drang te willen vissen naar complimenten.
Je mag namelijk ook gewoon genieten van het spel, zonder er een wedstrijd van te moeten maken.
Tegelijkertijd komen onvrede en verveling steeds meer voor. We lijken onszelf moeilijker te kunnen vermaken, waardoor er steeds meer naar grenzen wordt gezocht. Grenzen om die irritante verveling de kop in te drukken. Grenzen om gehoord en gezien te willen worden. Misschien dat de behoefte aan die grenzen het gevolg is geworden door gebrek aan creatief denken en handelen. We lijken bijna niet meer in staat te zijn om eenvoudigweg te genieten. Om te spelen en ons ergens met overgave in te verdiepen.
Misschien wordt enthousiasme zo wel omgevormd tot discipline. Discipline is zeker wel nodig om vorm te geven aan ons leven en zelfs om creatief te zijn, maar het lijkt wel alsof we alleen nog vanuit discipline creëren.
Kijk maar eens:
Enthousiasme heeft als betekenis bezieling. De betekenis van discipline is leer, instructies opvolgen, maar ook tucht en straf.
Kleine, eenvoudige oefeningen
Het is dan natuurlijk bijna geen toeval dat zoveel mensen overspannen raken, of opgebrand. Onze geest, overbelast door informatie, vraagt om speelpauzes. En wonderlijk genoeg zul je merken dat je prestaties verdubbelen als je durft te stoppen met presteren en hoe je energie-tank weer volloopt.
De beste manier om zonder prestatiedwang aan de gang te gaan is te beginnen met kleine en eenvoudige oefeningen. Vind via categorie oefeningen verschillende tips en ideeën hierover.
Succes en enj♥y!
Tineke Venhuizen 